Lietuvos lenkų tarmės

Cały czas, o menża rodzice żyli i moje rodzice żyli. Wie, menża rodzicy tu oni byli, obywatalowia liczyli sia, byli oni wywieziona na Sibir, dziesieńć lat wybyli, i monż mój, menża siostra, i brat jeszcze jeden w Irkucku zostawszy sie. Mieli sto peńć haktarów. Dziadkowia zostali sie tutaj stare, a matki, ojca, czszech synow, i cur..., jo, Jan, Juljan, Józaf i Darunia, wywezli, w czterdziestym dziwontym roku. Przyjechalim z mogił, mówia, pójdzim lody. Nu to wo, tutaj oni mieszkali, troszeczka oni mieszkali tak na Kowna podjachawszy,[...] nie wiam, za lasami przódy była raniej wie kulonji wszystkich takich, ziemi jak mieli swoja. Manczyli sie tam, ludzi biednie nia żyli, a manczyli sia. Nie, tu u menża, faktycznie oni mieli, mniej, nie jest bardzo tak dużo, babunia miała i babunia była la jich tam wiela nu dawszy i lasu wie, i ziemi tej była dawszy, a potam jich jak ruzkułaczyli, ich wywezli stamtund, oni mieli wszystkie i materjał na budynak nowy stawić, i wszystko co. Tam jachali to Boża moj, wie dzieci wszystkia malutkia byli, menżu mujemu była dwanaścia lat. Nie, jakia to oni szlachty byli. A moja rudzicy to byli takia biadniejsza, chudzili też tak samo pu zarubotkach wszeńdzia, jak mówio, ala my tutej, i menża rudzicy i my wszystkia tutaj rudzona tutej, tak i jak mówi, i stond nia bylim wyjachawszy nigdzia.

Cały čas o menža rodz’ice žyl’i i moje rodz’ice žyl’i/ vʼe menža rodz’icy tů uońi byl’i/ uobyvatal’ov’eª l’ičyl’i s’eª/ byl’i ońi vyv’ez’uoneª na S’ib’ir/ dz’es’eńc’ l’at vybyl’i/ i monš muj/menža sʼostra/ i brat ješče jeden v Irkucku zostafšy s’e// m’el’i sto p’eńc’ αktaruf// dzʼatkovʼa zostalʼi sʼe tutaj stare/ a matk’i/ ojca/ čšex synof/ i cur.../jo/ Jan/ Jul’jan/ Juzαf i Daruńa/ vyv’ez’l’i/ f čterdz’estym dz’iv’ontym roku// pšyjexalʼim z mogʼił/ muvʼa/ pujdzʼim lʼody// nu to vo/ tutαj uońi m’eškal’i/ trošečka uońi m’eškal’i tak na Kuovnα pod’jaxafšy/[...] ńe vʼam/ za l’asam’i pšudy była rańej vʼe kůl’ońji fšystk’ix tak’ix/ z’em’i jak m’el’i svojα// mančyl’i s’e tam / l’udz’i b’edne ńeª žyl’i/ a mančyl’i s’eª// ńe, tu u menža/faktyčńe ońi mʼelʼi/ mńej/ ńe jest bardzo tag dužo/ babuńa mʼała i babuńa była l’a jix tam v’el’a nu dafš’y i l’asu vʼe/ i z’em’i tej była dafšy/ a potαm jix jak růskułačyl’i/ jix vyv’ez’l’i stamtůnt/ ońi m’el’i fšystkʼe i mater’jał na budynαk nuovy stav’ic’/ i fšystko co// tam . jaxal’i to Boža moj/ vʼe dz’ec’i fšystk’eª mal’utk’eª byl’i/ menžu můjemu była dvanas’c’a l’at// ńe, jakʼa to ońi šlʼaxty bylʼi// a muojα růdz’icy to byl’i tak’eª b’adńejša xudz’il’i teš tak samo pů zarůbotkax fšeńdz’a/ jak muvʼo/ al’α my tutej/ i menža rudz’icy i my fšystk’eª tutαj růdzona tutej/tak i jak muvʼi/ i stont ńeª byl’im vyjaxafšy ńigdz’eª]

Lietuvos lenkų tarmės

VANDŽIOGALA