Lietuvos lenkų tarmės

Już był chał|choz, to przanieśli tam o ta o sama droga za tym lasonkiem była ferma ptaszków, kury tam hodowali, fierma. Kołchozas, chołchozas, o, po litewsku, koł|choz. Nu to potym mnie presiadiatiel ten już przeniós z dziaciami do tego ptasznika tam, o taki o kamba|ruk tyku był, o taki jak te drzywi, taki o, cztery dzieci i ja pionta i pu dwa i po czszy spalim, rozmajicia. A potym poczeli ludziów te domy sprzadawać, toki sprzadawali, budynki sprzedawali żyzne, do życia chtóra. To ja potym kupiłam z chałchozu, guspodarski dom, dwa kiłumetry nu to samo drogu, tam dzie sad wielki przy drodza, lipów nasadzona, moża jachała tu. (Widziałam, i pomyśleliśmy, co tam przy tych lipach było, może dwór?) Nie, tam on był kupiony, to tej pani, guspodarz kupił i zażył sia, czterdzieścia osim haktarów tam była, nu i oni jak już wyważali ludzi wo du Syberum tego przaklantego, nu ji oni uciekli z swego domu, a potam żyli Niemcy, jak byli Niemcy, a potam jak choł|choz przyszad, tu tam byli Ruskie, te pierasialency, te z Rasieja zażyta, a potam już oni już wyjachali drugia już, wyjachali z tego chałchozu, nu to ludzi żyli, swoja ludzi zażywali, sadzili ich tam i żyli w tym budynku, wielki budynak, nu niemal, nu cóść kruczszy jak teraz ten wszystak dom, jedna tyku strona była z tych z biarwionów stawiona, niamuruwana. Nu ji potam oni sprzadawali, trocha cóść raniej, to mnie stamtunt, jak tam wyjachali drugia, mnie tam przanieśli, chał|choz już, prasiadiatial przaniós. Ejk, Ulinska, te giweŋk, sako, ten dau|giau wietos, cztery dzieci, ja pionta, za mała kwatera była, a potam jak sprzadawali, ja mówia, mnie puwołał prasiadiatial na zabranja, kup, Ulinska. A ja mówia, co ja moga wiedziać co wiela tam moża kusztować, wiela tam, moża ja tyla piniendzy nia benda miała. Dami na wypłata.

[juž był xał|xos/ to pšańes’l’i tam o ta o sama droga za tym l’asoη’k’em była ferma ptaškuf/ kury tam odoval’i/ f’erma// kołxozas/ xołxozas/ o/ po lʼitefsku/ koł|xoz// nu to potym mńe pres’ad’at’el’ ten juš pšeńus z’ dz’ac’am’i do tego ptaš’ńika tam/ uo tak’i o kamba|ruk tyku był/ o tak’i jak te džyv’i/ tak’i o/ čtery dz’ec’i i ja p’onta i pů dva i po čšy spal’im/ rozmajića// a potym počel’i l’udz’uf te domy spšadavac’/ tuok’i spšadaval’i/ budyηk’i spšedavalʼi žyzne/ do žyc’a xturα// to ja potym kup’iłam s ałxozu/ gůspodarsk’i dom/ dva k’iłůmetry nu to samo drogu/ tam dz’eª sad v’el’k’i pšy drodza/ l’ipuf nasadzona/ možα jaxała tu// (Widziałam, i pomyśleliśmy, co tam przy tych lipach było?) ńe/ tam uon był kup’ony/ to tej pańi/ guspodaš kup’ił i zažył s’a/ čterdz’es’c’a uos’im aktaruf tam była/ nu i uońi jak juž vyvažal’i l’udz’i vo du Syberum tego pšakl’antego/ nu ji uońi uc’ekl’i s svego domu/ a potαm žyl’i N’emcy/ jak byl’i N’emcy/ a potαm jak xoł|xos pšyšat/ tů tam byl’i Rus’k’eª/ te peras’al’ency/ te z Ras’eja zažyta/ a potαm juš ońi juž vyjaxal’i drugʼa juš/ vyjaxal’i s tego xałxozu/ nu to l’udz’i žyl’i/ svoja l’udz’i zažyval’i/ sadz’il’i ix tam i žyl’i f tym budyηku/ v’el’k’i budynαk/ nu ńemal’/ nu cus’c’ kručšy jak teras ten fšystαk dom/ jedna tyků strona była s tyx z b’arv’onuf stav’ona/ ńeªmuruvana// nu ji potam ońi spšadavalʼi/ troxa cus’c’ rańej/ to mńe stamtunt/ jak tam vyjaxal’i drug’a/ mńe tam pšańes’l’i/ xał|xos juš/ pras’a’d’at’al’ pšeªńus// ejk/ ulʼinska/ te giveŋk/sako/ ten daugʼau vʼetos/ čtery dz’ec’i/ ja p’onta/ za mała kvatera była/ a potam jak spšadaval’i/ ja muvʼa/ mńe půvołał pras’ad’at’al’ na zabran’ja/ kup/ Ul’inska// a ja muv’a/ co ja moga v’edz’ac’ co v’el’a tam moža kůštovac’/ v’el’a tam / moža ja tyl’a p’ińendzy ńeª benda m’ała// dam’i na vypłata]