Lietuvos lenkų tarmės

Tu już Litwa tutaj i ten. [A po polsku nigdy nie było mszo.] Nie, tyku potem już zrobili za ruskim, że bywa że i polska, ale pu litewsku i pu litewsku tam zawsze. Ja i do spowiedzi uczyła sia po litewsku i teraz ja nie mówia polskie pacierzy, ale litewskie. I książeczka mam. [I do szkoły Pani po litewsku?] I do szkoły po litewsku chodziła. [A gdzie była szkoła?] Była zrazu, jak mniejsza była, w Rusakolni była, a potom w Nabrowczyźnie, w Naborowczyźnie. Jiszcz`e pamientam wszystko, Boże. [I ile klas Pani skończyła?] Ja cztery byłu i cztery ja kończyła. A wyżej, wyżej ja nie szła. [Może nia byłu kiedyś wiencej.] Byłu wyżej, ale cztery kłasy. Cztery. [To Pani mówi, że do szkoły chodzili po litewsku…] Po litewsku, moj tata, to już jak my zeszło szasnaście lat, już trzeba było paszporty wszystko, wsio on mnie dawał, żeby Polaki. Byłu i Polaków i z tyk Jarmaliszak i do Polski powyjeżdżawszy jest, to mnie czternaście lat było, jak do Polski wyjechali jeszcze i familia nasza... My Bani`ejiczy i tegu, i oni powyjeżdżali do Polskiej. To była przyjechawszy z Polskiej, my rośli razem, to była z Polski przyjechawszy, maszyna postawiła... O, Jezus. [Ja trochi przebija. Tut my ziemia wziewszy. Pan Głucki żył tutaj.] [Pan Głucki?] [Tak.] To jak. [I wo za wiele lat, sześć latków jego wnuk wywiaziony i z Krakowy był przyjechawszy.] Ale cóści teraz nie piszy. [Pamienta, jak malutki był, sześć latków jak stąd ich wywieźli. Uciekli.] [Uciekli oni?] [Tak.] [Dużo ziemi miał?] [Mama, wiele Głucki tej ziemi tut miał? Dużo nu wo i tu wszystkie chaty na jego ziemi stojo.] Nu oważ on miał ziemi, oważ dużo. Kiedy dobrze nie pamientam, wiele on miał, ale dużo bardzo ziemi miał. On żeż sam nie robił, ale ludzi robili u jego, on pan był. [Potem wsio, wsio rozdrapali ludzi, jego dwor.]

tu juš l’itva tutaj i ten// a po pol’sku ńigdy ńe było mšo// ńe/ tyku potem juž zrob’il’i za rusk’im/ že byva že i pol’ska/ al’e pu l’itefsku i pu l’itefsku tam zafše// ja i do spov’edz’i učyła s’a po l’itefsku i teras ja ńe muv’a pol’sk’a paćežy/ al’e l’itefsk’e// i ks’onžečka mam// [I do szkoły Pani po litewsku?] i do škoły po l’itefsku xodz’iła// [A gdzie była szkoła?] była zrazu/ jak mńejša była/ v rusakol’ńi była/ a potom v nabrofčyzńe/ v naborofčyzńe// jišč`e pam’entam fšystko/ bože// [I ile klas Pani skończyła?] ja čtery byłu i čtery ja končyła// a vyžej/ vyžej ja ńe šła// [može ńa byłu k’edyś v’encej] byłu vyžej/ al’e čtery kłasy// čtery// [To Pani mówi, że do szkoły chodzili po litewsku...] po l’itefsku/ moj tata/ to juš jak my zešło šesnasc’e l’at/ juš čšeba było pašporty fšystko/ fśo on ńe davał/ žeby pol’ak’i// byłu i pol’akuf i s tyk jarmal’išak i do pol’sk’i povyježdžafšy jest/ to mńe čternasc’e l’at było/ jak do pol’sk’i vyjexal’i jišč`e i fam’il’ja naša// my bańejičy i tegu/ i ońi povyježdžal’i do pol’sk’ej// to była pšyjexafšy s pol’sk’ej/ my rosl’i razam/ to była s pol’sk’i pšyjexafšy/ mašyna postav’iła// o/ jezus// [ja trox’i pšeb’ija// tut my z’em’a vz’efšy// pan głuck’i žył tutaj] [Pan Głucki?] [tak] to jak// [i vo za v’el’e l’at/ šeść l’atkuf jego vnuk vyv’ez’ony i s krakovy był pšyjexafšy] ale cuśc’i teras ńe p’išy// [pam’enta/ jak mal’ut’k’i był/ šeść l’atkuf jak stont ix vyv’ezl’i// uc’ekl’i//] [Uciekli oni?] [tak] [Dużo ziemi miał?] [mama/ v’el’e głuck’i tej z’em’i tut m’ał// dužo nu vo i tu fšystk’e xaty na jego z’em’i stojo//] nu ovaš on m’ał źem’i/ ovaš dužo// k’edy dobže ńe pam’entam/ v’el’e on m’ał/ al’e dužo bardzo źem’i m’ał// on žeš sam ńe rob’ił/ al’e l’udźi rob’il’i u jego/ on pan był// [potem fs’o/ fs’o rodrapal’i ludźi/ jego dvor//]