Lietuvos lenkų tarmės

W Bukancach tu wiencej byli Litwini, ale wszystkie rozmawiali po polsku. Nu ji jak moja mama opowiada, to i w kościela była po polsku, wszystko, i potym ta Litwa jak zrobili, to tam z tamtej wioski uo ponoterskie, z Posad Litwini, to mówi, bywało czytami z polsku książku, to daju przez renka, wypadnie ta książka, nu już jak pierewar`ot ten robili, a tegu, a tak tu, uo Dawidancy byli, Pietraszuny, Posrowci, Bałancy, tu wszystkie Polacy byli. Już i dokumentach i wszeńdzie. I dwory, wo była Dawidanski dwor, Ostrowski dwor, Stakunajiczowie byli, nu to wo. A moj monż to już był prawdziwy Polak, bu tam za Pietraszunami oni żyli, jego mama wychodzi od Kowna, tam od Wańdziagoła, Radyki takie byli. To ona mówi, o my pry car`u to ni stojki nie robilim, nic, my bylim Polaki, dużo ziemi mielim. To moja córka żyji w Wilniu i uona szukała przez kompjutar tych ibiańskich, to mówiła jest, byli tam, ona chciała niby tam wybrać ta karta, tam ich tych ibiańskich szukać, ali wie, izn`ow. Tu babuni już ich, jej babuni tam ojczyzna, tych ibiańskich [Ibiancy to nazywało sie?] Aha, jo. Wiencej tak już bardzo nie wiem. Tu Bukanski dwor był, byli polskie, tu moja iszcz`e jednego ojca nie jednej matki siostra, była papuka siostra wyszedszy arganisty i stolarz tu bukanskiego dworu był, tu służyła moja siostra, taka wie matka umarła osimnaście musi lat, to te Narbutuki tu byli. To wie jak dawni`ej, to już jedan tam trocha co był, to już pani taka przyjechała, mówi, Zosia chcesz, to do Franci wywioza. To wo we Franci była. To teraz po wojnie jak to Garbacziow, to bylim pojechawszy, jeszcz`e widzielim wszystkich, jedna tylko była umarszy, a teraz już umarli ubiedwia.

v bukancax tu v’encej byl’i l’itv’in’i/ al’e fšystk’e rozmav’al’i po pol’sku// nu ji jak moja mama opov’ada/ to i f kośc’el’a była po pol’sku/ fšystko/ i potym ta l’itva jak zrobil’i/ to tam s tamtej v’osk’i uo ponotersk’e/ s posat l’itv’ini/ to muv’i/ byvało č’itam’i s pol’sku ks’onšku/ to daju pšez reŋka/ vypadn’e ta ks’onška/ nu juš jak p’erevar`ot ten rob’il’i/ a tegu/ a tak tu/ uo dav’idancy byl’i/ p’etrašuny/ posrofc’e/ bałancy/ tu fšystk’e pol’acy byl’i// juš i dokumentax i fšeńdz’e// i dvory/ vo była dav’idansk’i dvor/ ostrofsk’i dvor/ stakunajičov’a byl’i/ nu to vo// a moj monš to juž był pravdz’ivy pol’ak/ bu tam za p’etrašunam’i on’i žyl’i/ jegu mama vyxodz’i ot kovna/ tam od vańdz’agoła/ radyk’i tak’e byl’i// to uona muv’i/ o my pry car`u to n’i stojk’i n’e rob’il’im/ n’ic/ my byl’im pul’ak’i/ dužo z’em’i m’el’im// to moja curka žyji v’il’n’u i uona šukała pšes komp’jutar tyx ib’ańsk’ix/ to muv’iła jest/ byl’i tam/ ona xc’ała n’iby tam vybrac’ ta karta/ tam ix tyx ib’ańsk’ix šukac’/ al’i v’e/ izn`of// tu babun’i juš’ ix/ jej babun’i tam ojčyzna/ tyx ib’ańsk’ix [Ibiańcy to nazywało się?] aȢa/ jo// to vo i v’encej tak juž bardzo n’e v’em// tu bukansk’i dvor był/ byl’i pol’sk’e/ tu moja išč`e jednego ojca n’e jednej mat’k’i s’ostra/ była papuka s’ostra vyšečšy argan’isty i stol’aš tu bukanskiego dvoru był/ tu słužyła moja s’ostra/ taka v’e matka umarła os’imnas’c’e mus’i l’at/ to te narbutuk’i tu byl’i// to v’e jak davn`ej/ to juš jedan tam troxa co był/ to juš’ pan’i taka pšyjexała/ muv’i/ zos’a xceš/ to do franc’i vyv’oza// to vo ve franc’i była// to teras po vojn’e jak to garbač’`of/ to byl’im pojexafšy/ ješč`e v’idz’el’im fšystk’ix / jedna tyko była umaršy/ a teras juš umarl’i ub’edv’a//