Lietuvos lenkų tarmės

Tak, jak ja pamientam, rodzice cała pora rozmawiali po polsku. Po polsku w domu, i my po polsku uczone. I pacierzy i wszysko po polsku. A jak mamusia mówiła, to ona z litewskiej rodziny pochodzi. A ojciec Polak. Ojciec taki Polak był, że on, pierszy syn rodził sie, to on mówił, że nie puszcze ni jednego dziecionka do litewskiej szkoły.( I nie puścił?) Puszczał, puszczał, i woził do szkoły i wszysku, ale tak mówił na razie, póki jeszcze nie szed do szkoły. (A jaką Pani szkołę skończyła, litewską?) Ja litewskon, a u nas drugiej nie było nijakaj. (A z siąsiadami jak rozmawiała Pani?) Z sonsiadami po polsku. Tam sonsiedzi po polsku wszystkie. (Gdzie się Pani urodziła?) Ja urodziła sia niedaleku Turmontów, Cziepukiszki. A kszczone my, my parafji byli zarasajskaj. Tam nie pełna, nie pełna… kiłometr do granicy polskiej była kiedyś, jak kiedyś była Polska. (A gdzie Pani mieszkała?) Tam i mieszkali, tam, póki mamusia umarła, jak mamusia umarła, to my z Cziepukiszek ten dom przewiezli i tut postawili z siostrej, bliżej Zaras. (A w Czepukiszkach mówiono po polsku?) Po polsku, tam wszyskie po polsku. Tam tyko po litewsku rozmawiali jak było jeszcze kiedyś granica. To pogroniczniki na kwaterach byli. To oni po litewsku rozmawjali. A tutaj ja mieszkam już musi jakich czterdzieścia. (Jak nazywa się ta miejscowość?) Maguci, Magu|cziaj, Magu|cziaj po litewsku. Maguci po polsku. My nazywami jak rozmawiami po polsku, Maguci. A po litewsku Magu|cziaj. Tutej wioska wielka. (A jak Pani teraz rozmawia, po polsku czy po litewsku?) Po polsku. Niea, niea, my po polsku przywykszy, i wot u mnie syn w Wilnie mieszka. On Piedago|giczieskij institut koncził. Uczili sia po litewsku wszyskie dzieci. I o teraz siostry dzieci. Już dzieci z dzieciami rozmawiajo po litewsku. Wot i teraz wo moja wnuczka, ona po litewsku. Ale oǀna rozumie i mówi po polsku. Nu ona tak dobrze nie mówi po polsku, ale mówi. (Czy Pani zna jeszcze jakiś język?) A u nas tutej wszyskie wot dzieci jak puczynajo rozmawiać, tutej taki kronżek, że tu po polsku, po litewsku i po rusku. Na czsz’i rozmowy rozmawiajem.

(Pani mówiła w domu po polsku?) [tak/ jak ja pam’entam rodz’ice cała pora rozmav’al’i pô pol’sku// po pol’sku v domu/ i my po pol’sku učone// i pac’ežy i fšysko po pol’sku// a jak mamus’ʼa muv’iła to ona z l’itefsk’ej rodz’iny poxodz’i// a uojc’ec pol’ak// uojc’ec tak’i pol’ak był že on/ p’eršy syn rodz’ił s’e to on muv’ił že n’e pušče n’i jednego dz’ec’oŋka do l’itefsk’ej škoły//( I nie puścił?) puščał/ puščał/ i voz’ił do škoły i fšysků/ al’e tak muv’ił na raz’e puk’i ješče n’e šed do škoły// (A jaką Pani szkołę skończyła, litewską?) ja l’itefskon/ a u nas drugej n’e było n’ijakaj// (A z siąsiadami jak rozmawiała Pani?) s sons’adam’i po pol’sku// tam sons’edz’i po pol’sku fšystk’e// (Gdzie się Pani urodziła?) ja urodz’iła s’α n’edal’eků turmontuf// č’epuk’iš’k’i// a kščone my/ my paraf’ji byl’i zarasajskaj// tam n’e pełna/ n’e pełna…k’iłometr do gran’icy pol’sk’ej była k’edys’/ jak k’edys’ była pol’ska// (A gdzie Pani mieszkała?) tam i m’eškal’i/ tam/ puk’i mamus’ʼa umarła/ jak mamus’ʼa umarła/ to my š č’epuk’išek ten dom pšev’ezl’i i tut postav’il’i s s’ostrej/ blʼižej zaras// (A w Czepukiszkach mówiono po polsku?) po pol’sku/ tam fšysk’e po pol’sku// tam tyko po l’itefsku rozmav’al’i jak było ješče k’edys’ gran’ica// to pogron’ičn’ik’i na kvaterax byl’i// to on’i po l’itefsku rozmav’jal’i// a tutaj ja m’eškam juš mus’i jakʼix čterdz’es’c’a// (Jak nazywa się ta miejscowość?) maguc’i/ magu|č’aj/ magu|č’aj po l’itefsku// maguc’i po pol’sku// my nazyvam’i jak rozmav’am’i po pol’sku maguc’i// a po l’itefsku magu|č’aj// tutej v’joska v’el’ka// (A jak Pani teraz rozmawia, po polsku czy po litewsku?) po pol’sku// ńea/ ńea/ my po pol’sku pšyvykšy/ i vot u mn’e syn v v’il’n’e m’eška// on p’edago|g’ič’esk’ij inst’itut kon’č’ił// uč’il’i s’a po l’itefsku fšysk’e dz’ec’i// i uo teras s’ostry dz’ec’i// juž dz’ec’i z dz’ec’am’i rozmav’ajo po l’itefsku// vot i teraz vo moja vnučka/ ona po l’itefsku// al’e oǀna rozum’e i muv’i po pol’sku// nu ona tak dobže n’e muv’i po pol’sku/ al’e muv’i// (Czy Pani zna jeszcze jakiś język?) a u nas tutej fšysk’e vod dz’ec’i jak půčynajo rozmav’ac’// tutej tak’i kronžek/ že tu po pol’sku/ po l’itefsku i po rusku// na č’š’i rozmovy rozmav’ajem]