Lietuvos lenkų tarmės

[A kiedy ziemniaki sadzą?] A to kartofla ja to według tam gazetów, czego, poczytam. Na nowiu niadobrza, muji bulbowina wielka rośnie na nowiu, na schyłku lepiaj tam, albo na pełniu tam. [A jak chmurki?] A już jak chmurna puweczsza, to krzaki wielkia, wielkia krzaki jak pochmurny dzień, sadzisz kartofla i żeby byłby zimowy wiatyr, to pulchna kartofla i wielkie krzaki. I jak zimowy watyr, bardzo pulchna, gotujisz, to ona popuska sie, ale taka jak mydła. [A jak pan soli ogórki?] Aj, do beczki, ja ji do butelak o mam dziesiańćlitrowych butelak. […] Nu to ja mówia la pani, na delczu, na schyłku. Słuchać pani tak, kroja czosku, tegu czarnych purzeczak liściow, tych liściów, krzanu pukopa kurzeniów, wrzuca, potym tegu babkowych liściów jich kładna, ja tak jich składam ji baz wody składam, składam i rzondami przesypuja, i potym czszeba czszymać czuć nia pora, wodo nia zalewać wraz. Oni przapiji ten duch, potym zalałasz wodo, […] niegotowano, prosto na wiadro pół litra soli. O na dziesieńćlitrowy słojik to o ja pół litry zasola wody i zaleja. A ja czszymam czuć nia pora, póki przapiju ona, rozumʼi ten duch wszystki wychodzi i zapach wchodzi do ogórków, potym zalałasz i oni nie gnijo, zak|ryc do sklepa i wsio, do wiosna. Ubaczy, kiedy beńdzie solić, pani, popróbować, na schyłku, i włożyć kopry, włożyć co ma tam, tegu, tegu, wszystko złożyć i poczszymać butelka, nakryć, tam nie zaciskać i poczszymać choć i pora, a potym zalać wodo ji on potym, a na wiadra pół litry soli i wsio.

[A kiedy ziemniaki sadzą?] A to kartofl’a ja to vedłuk tam gazetuf/ čego/ počytam// na nov’u ńadobža/ muji bul’bov’ina v’elka ros’ńe na nov’u/ na sxyłku l’ep’aj tam/ al’bo na pełńu tam// [A jak chmurki?] a juš jak xmurna pův’ečša to kšak’i v’el’k’a/ v’el’k’a kšak’i jak poxmurny dz’eń/ sadz’iš kartofl’a i žeby byłby z’imovy v’atyr/ to pulxna kartofl’a i v’el’k’e kšak’i// i jak z’imovy v’atyr bardzo pulxna/ gotujiš/ to ona popuska s’e/ alʼe taka jak mydła// [A jak pan soli ogórki?] aj do bečk’i/ ja ji do butel’eªk o mam dz’es’ańc’l’itrovyx butel’ak// […] nu to ja muv’a l’a pańi/ na delču/ na sxyłku// słuxać pańi tak/ kroja čosku/ tegu čarnyx půžečak l’is’c’of/ tych l’is’c’uf / kšanu pukop’a kužeńuf/ vžuca/ potym tegu bapkovyx l’is’c’uf jix kładna/ ja tak jix składam ji baz vody składam/ składam i žondam’i pšesypuja/ i potym čšeba čšymac’ čuc’ ńa pora/ vodo ńeª zal’evac’ vras// ońi pšeªp’iji ten dux/ potym zal’ałaž vodo/ […] ńegotovano/ prosto na v’adro puł l’itra sol’i// o na dz’e’s’eńc’l’itrovy słojik to o ja pul’ l’itry zasol’a vody i zal’eja// a ja čšymam čuc’ ńa pora/ puk’i pšap’ijů ona / rozumʼi ten dux fšystk’i vyxodz’i i zapax fxodz’i do ogurkuf/ potym zal’ałaš i ońi ńe gńijo/ zakr`yc’ do skl’epa i fs’o/ do v’osna// ubačy k’edy beńdz’ė sol’ic’/ pańi/ poprubovac’/ na sxyłku/ i vłožyc’ kopry/ vłožyc’ co ma tam/ tegů/ tegů/ fšystko złožyc’ i počšymac’ butel’ka/ nakryc’/ tam ńe zac’iskac’ i počšymac’ xoc’ i pora/ a potym zal’ac’ vodo ji on potym/ a na v’adra puł l’itry sol’i i fs’o]