Lietuvos lenkų tarmės

Jak już my poszlim do kałchoza, ja przychoda ze szkoły, nasza kolonia, pienkna pszenica taka o. Ja przychodza ze szkoły, ido wszystkie ludzi i koszo, spendzona wszystkia. Przyszłam do chaty, mama mówia, czemu nasza pszenica koszo wszystkia. A mama, cicho, cicho, cicho, idz’, idz’ do chaty, idz’. Przekrojiła jeszcze skiłondz’, wszystkich poczenstowała, wszystko, o tak była. [A jak te skiłondzie robili?] O, skiłondzi, skiłondzi to parszuka zakoli, miensa odchłodzi i teraz do skiłondzia trzeba była żeby ni żadnych żyłów, ni żadnych plewów nia było, tam plawy. [Tak, tak, plewów, dobrze] Nu plewy, wykraja mama, pienknie, wszystko, z renku pukroji, słoninka też pukroji, wszystko co zmiesza, zmiesza i potym skiłondz’, brzuch swinski. Nakłada sie brzuch jakich siedem, osim kil, i jego potym zaciskajo, nu i stoji on tak para tygodni, przawróci sia trochu, rosołu nachodzi sie, i z tym rosołam zaleji sie. Nu tam kładni sie i pieprz, i sol. Kładlim my saletra, już saletra kładlim, kolur, nu wo, kalo saletra. [Teraz do kiełbasy i tak kładno]. To teraz do gemby nia można wziońć ta kiałbasa, nu i tak wyczszymuji się aż do jasieni ten skiłońdź, ale to z dobrego miensa czszeba, nia tak. [I można było jeść jak żniwo, czy choć kiedy?] Chodź kiedy, jak kiedy przakrojisz. Pancherzy jeszcze o nakładali, pancherzy, kiełbasy robili, wszystko.

jak juš my pošl’im do kałxoza/ ja przyxodza ze škoły/ naša kol’on’a/ p’eŋkna pšan’ica taka o// ja przyxodza ze škoły/ ido fšystk’e l’udz’i i košo/ spendzona fšystk’a// pšyšłam do xaty/ mama muv’a/ čemu naša pšen’ica košo fšystk’e// a mama/ c’ixo/ c’ixo/ c’ixo/ ic’/ ic’ do xaty/ ic’// pšekrojiła ješče sk’iłonc’/ fšystk’ix počenstovała/ fšystko/ o tak była// [A jak te skiłondzie robili?] o/ sk’iłondz’i/ sk’iłondz’i to paršuka zakol’i/ m’ensa otxłodz’i i teraz do sk’iłondz’a čšeba byłabyžeby n’i žadnyx žyłuf/ n’i žadnyx plevuf n’a było/ tam plavy// [Tak, tak, plewów, dobrze] nu plevy/ vykraja mama/ p’enkn’e/ fšystko/ z renku pukroji/ słon’iŋka teš pukroji/ fšystko co zm’eša/ zm’eša i potym sk’iłonc’/ bžux sv’insk’i// nakłada s’e brzux jak’ix s’edem/ os’im k’il’/ i jego potym zac’iskajo/ nu i stoji on tak para tygodn’i/ pšavruc’i s’a troxu/ rosołu naxodz’i s’e/ i s tym rosołam zaleji s’e// nu tam kładn’i s’e i p’epš/ i sol’// kładl’im my sal’etra/ juš sal’etra kładl’im/ kol’ur/ nu vo/ kal’o sal’etra// [Teraz do kiełbasy i tak kładno]// To teraz do gemby n’a možna vz’on’c’ ta k’ałbasa/ nu i tak vyčšymuji s’e až do jas’en’i ten sk’iłońc’/ ale to z dobrego m’ensa čšeba/ n’a tak// [I można było jeść jak żniwo, czy choć kiedy?] xoc’ k’edy/ jak k’edy pšakrojiš// panxežy jeść`e o nakładal’i/ panxežy/ k’ełbasy robili/ fšystko//