Lietuvos lenkų tarmės

[Czy ta wioska większa była kiedyś?] Wienksza była, szesnaście dom, dużo było, dużo, a teraz wszystkie poszli na posiołki, a chtóre już rozwalili sie, do Polskej wyjechali tutej dużo. [Po wojnie?] Nie, poczekać, jaki pińdziesiontym czwartym roku chyba wyjechali. Nu a tam raniej, to ja już nie pamientam, ja dzieckiem jeszcze była, jak sama piersz oni wyjeżdżali, a tutej już moje koleżanki wyjechali je|sze do Polskiej, nu to już pińdziesiontym czwartym. [A kiedy pani urodziła się?] Czszydziestym czwartym, pamientam, pamientam wszystko nu, i tatuś jesz|cze pracował, wszystko pamientam. Jakie poli byli. Nu każden sobie sznurki takie miał, nu, i pracowali. [Dużo ziemi było?] Dwadzieście pieńć, dwadzieście siedem wszystkego, lasu dwanaście i pietnaście ornej. Nu każden sobie miał, chtóre pieńć hektary o mieli, a które mieli dużo. My włoczaki liczyli sie kiedyściowe, włoki, nas czuć na Sibir nie wywieźli, żeby o nie zmieniwszy sie, to już bylib i wywioszszy, ale już zmienił sie ten Sawiecki Sa|juz już przyszed. Nu i tedy już nie wywieźli. Niemcy, Niemcy przyszli, a tedy już nie wywieźli, a tak byliby już wywoszszy. Wo żeby tyko jedna wo dzie noc, iw, już byliby wywiezione, już liczyli sie kułaki.

[Czy ta wioska większa była kiedyś?] v’eŋkša była/ šesnas’’c’’e domuf/ dužo było/ dužo/ a teras fšystk’e pošl’i na pos’ʼołk’i/ a xture juš rozval’il’i s’ʼe/ do polsk’ej vyjexal’i tutej dužo// ńe/ počekac’’/ jak’i p’i ńdz’ʼes’ʼontym čvartym roku xyba vyjexal’i// nu a tam rańej/ to ja juš ńe pam’entam/ ja dz’’eck’em ješče była/ jak sama p’erš ońi vyježdžal’i/ a tutej juš moje kol’ežank’i vyjexal’i je|še do polsk’ej/ nu to juš p’ińdz’es’’ontym čvartym// [A kiedy pani urodziła się?] čšydzʼʼestym čvartym/ pam’entam/ pam’entam fšystko nu/ i tatus’ʼ ješ|če pracovał/ fšystko pam’entam// jak’e pol’i byl’i// nu každen sob’e šnurk’i tak’e m’ał/ nu/ i pracoval’i// [Dużo ziemi było?] dvadz’ʼes’ʼc’ʼe p’eńc’/ dvadz’ʼes’ʼc’ʼe s’edem fšystk’ego/ l’asu dvanas’ʼ’’c’e i p’etnas’’c’e ornej// nu každen sob’e m’ał/ xture p’eńc’’ γektary o m’el’i/ a kture m’el’i dužo// my vłôčak’i l’ičyl’i s’’e k’edys’’c’’ôve/ vłok’i/ nas čuc’’ na s’’ibir ńe vyv’ez’’l’i/ žeby o ńe zm’eńifšy s’’e/ to juš byl’ip i vyv’oššy/ al’e juš zm’eńił s’’e ten sav’eck’i sa|jus juš pšyšet// nu i tedy juš ńe vyvʼezʼʼlʼi// ńemcy/ ńemcy pšyšl’i/ a tedy juš ńe vyv’ez’’l’i/ a tak byl’iby juž vyv’oššy// vo žeby tyko jedna vo dz’’e noc/ i fšystko/ juš byl’iby vyv’ez’’one/ juš l’ičyl’i s’’e kułak’i]