Lietuvos lenkų tarmės

Do liteskiej szkoły to ja nie chodziła, do polskiej zaczęła, potem do ruskiej, nu ale jak pisać to błędów może i napisze, a czytać to nauczyła sie sama jakoś. Nauczyła sie. (To ile Pani tych klas skończyła ogółem?) Siedem, tylko siedem klas.(I cztery polskie?). Nie, trzy, chyba czszy polskie. Z początku była szkoła u nas koło, nu, w jednej chacie żyli tam po środku wioski, w drugaj, w drugiej chacie szkoła była. To jak starsza siostra poszła do szkoły, a to uona jak pisze, pisała, póki ona zaśnie, to ja wezme jej ołówek, ołówkiem pisali w piersz.. do wojny w pierwszej klasie, to ja wezma i pisze, a ojciec popaczszył, że chce pisać, to i mnie zeszyt kupił, ołówek i ja pisała, i poszła do szkoły. Mało. Jak wiosno, to mało dzieci w szkole bywają, wszystkie krowy pasą, a jak my mniejsze, to w szkole. I jeszcze i ja do szkoły ide, i jeszcze młodszy brat był i ten, i wszystkie młodsze braci i siostry, dzieci i też w szkole byli. Nu i przeszła do drugiej klasy. Jakto. Przyjechaliś, jakie to, nu kto tam już w szkołu, do szkoły jakieś to dyrektory kto tam przyjechał, i nu mówi, a czego te dzieci siedzo, nu mówi, to ta szkolnica od pięciu lat. Nu i poszła z siostrą razem do szkoły, chodziła, a potem do ruskiej. (Do ruskiej to już do Dziewieniszek?) Do Dziewieniszek, ale też przed wojną już wynieśli szkołe z naszej wioski. Bo była szkoła polska i był, jak biblioteka, był litewski pan. To tam tylko o mężczyźni zbierali sie, tam dużo mężczyznów zbierali sie i kobiety szli już, jak mają czasu, przendą wszystkie. I on rozmawiał, uczył tam, coś to i chojinke stroił, ten już pan Pitkielis był, potym jego do więzienia posadzili, to aż w Rosji był, w którym to roku, chyba jakim pińdziesiątym wrócił z więzienia z Rosji i przyjechał do nas popaszczeć do wioski, ale nie ż`ył tutej.

[do l’itesk’ej škoły to ja n’e xodźiła/ do pol’sk’ej začęła/ potem do rusk’ej/ nu al’e jak pisać to błęduf može i napiše/ a čytać to naučyła śe sama jakoś// naučyła śe// (To ile pani tych klas skońčyła ogółem?) śedem/ tyl’ko śedem kl’as//(I cztery polskie?)// n’e/ tšy/ xyba čšy pol’sk’e// s počontku była škoła u nas koło/ nu/ v jednej xaće žyl’i tam po śrotku v’osk’i/ v drugaj/ v drug’ej xaće škoła była// to jak starša śostra pošła do škoły/ a to uona jak p’iše/ p’isała/ puk’i ona zaśn’e/ to ja vezme jej ołuvek/ ołufk’em p’isal’i f p’erš... do vojny f p’eršej kl’aśe/ to ja vezma i p’iše/ a ojćec popačšył/ že xce p’isać to i mn’e zešyt kup’ił/ ołuvek i ja p’isała/ i pošła do škoły// mało// jak v’osno to mało dźeći f škol’e byvają/ fšystk’e krovy pasą/ a jak my mn’ejše/ to f škol’e// i ješče i ja do škoły ide/ i ješče młočšy brat był i ten/ i fšystk’e młočše braći i śostry/ dźeći i teš f škol’e byl’i// nu i pšešła do drug’ej kl’asy// jakto// pšyjexal’iś/ jak’e to/ nu kto tam juš f škołu/ do škoły jak’eś to dyrektory kto tam pšyjexał/ i nu muv’i/ a čego te dźeći śedzo/ nu muv’i/ to ta škol’n’ica ot pien’ću l’at// nu i pošła s śostrą razem do škoły/ xodźiła/ a potem do rusk’ej// (Do ruskiej to już do Dziewieniszek?) do dźeven’išek/ al’e teš pšed vojną juž vyn’eśl’i škołe z našej v’osk’i// bo była škoła pol’ska i był/ jak b’ibl’oteka/ był l’itefsk’i pan// to tam tyl’ko o menščyźn’i zb’eral’i śe/ tam dužo menščyznuv zb’eral’i śe i kob’ety šl’i juš/ jak mają času/ pšendą fšystk’e// i on rozmav’ał/ učył tam/ coś to i xojiŋke stroił/ ten juš pan p’itk’el’is był/ potym jego do v’en’źen’a posadźil’i/ to až v rośji był/ f kturym to roku/ xyba jak’im p’ińdźeśontym vrucił z ven’źen’a z ros’ji i pšyjexał do nas popaščeć do v’osk’i/ al’e n’e ż`ył tutej]