przepadać ndk., przepaść dk. ‘znikać, zniknąć’. Nu najwięcej tych mężczyzn wraz do turmów i wszystkie oni (może gdzie tam z tysiąca albo kilka tysięcy jeden, drugi udało sie może) wszystkie przepadli [Ruczuny, LJ27]. Syn był, po awarii zginął, przepadł, wieźlim aż w Kaliningrad, aż stamtąd przyważlim, bo on tam pracował i tam popadł pod maszyna [Pietraszuny, LSz24]