ważyniać ‘wozić, jeździć’ . Jeździli, gdzie byli jaki sklepy, do sklepu tam pojadu, tam hulaju, nabjoro tam wszystkiego do jedzenia i dzieci wiozo, ważyniajo [Smołwy, AŻ23]. Na Zapusty ojciec konia zaprzenga i nas tedy ważynia. Wieczorem z góry tedy ważynajo sie, sani wielkie, to z góry wo ważyniali sie [Bachmaty, JP14]. Nu takie sani byli, to jak nasiońdziem i pieńciu, i sześciu i na tych saniach z góry, to na Zapusty ważyniali sie [Bachmaty, JP14]; też powaziniać się ‘ślizgać się po lodzie’. Daw`aj na lodzie pawaziniami sie, pachodzim [Imbrody, MW12]