liczyć (się) ‘uważać, być uważanym’. Nu tak, jak my liczym, Litwini [Panotery, ZK34]. To, liczy sia, papuka brat tam żył [Juszkańce, EN39]. Jeżeli, dopuśćmy, teraz umrzy kto, czy ja, czy tak kto druga, to będzie ta dusza (nu jej nia każden widzi, kto jej widzi) to będzie ona, liczy sie, w tym domie do rocznicy [Pietraszuny, MW31]. Szanowali, uczycielu z daleka czapka podejmowali, bo liczył sie człowiek, światły człowiek [Ruczuny, LJ27]