kumieć 1. ‘kmieć’. To do kościoła jak już ido, kumieci już, jak mówio, nu jeżeli nadpędza, to już zawsze weźmi i zawiezi [Juszkańce, EN39]; 2. ‘robotnik dworski’. Gospodarze, co bywało chłopcy wioskowe, kościumy gebrowe wytkane, a u kumieci, jak nazywali, we dworze chłopcy ubrawszy sie pięknie [Ruczuny, LJ27]