dyrż ‘pas, rzemień’. Za drzwi wypendza z tym dyrżem [Songajły, KR31]. Zwozili do toku, a potem młócili (...) kto dużo – była tak: koń kręci taki manież – cztery koni, oni kręco, a tam przyprawione dyrży i tam ona kręci sie, i młóco [Ruczuny, JA34]