bucz ‘siatka do połowu ryb’. B uczy robio takie. Bucz ja i sam stawił. Pierszy raz pastawił bucz, to jak tych, jak my nazywajo, karas`i, tych karasiou jak naszła, tak pół wiadry, jak wytrzons ja. Nu siatka ta, obrancz drzawniany taki robi sia, on wychodzi koniac ostry jego jedan, o tak siatka wychodzi tak o, a tut krong, i u srodku tut robi sie taka dziurka, żeby tyko renka ulazła, a tak krongiem siatka abciongnienta, te pałki. Nu i suni u woda pałka. Bucz ten upuścisz u woda, nu i stoji. Noc przestoji, pujdziesz, pół wiadra i jest [Trykłaciszki, ZSz28]. Buczy byli, żeby postawić dzie do jaziorow. Ryba wejdzi, a nie moży wyjść z tego bucza [Sztadwile, GP29]. Ryba łapać byli siatki, buczy, wędki. Bucz wyglądał – zwitek (...) do końca wyczyszczony i tu taka była we środku jak garło [Ruczuny, LJ27]